مشکلات عجیب آب در استان خوزستان در هزاره سوم!

مشکلات و تنش آب در شهرها و روستاهای استان خوزستان ادامه دارد. آن‌هم در حالی‌که قرار است به گفته مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب خوزستان، آب‌رسانی به ۲۰۰ روستا در ماه‌های ابتدایی سال 1400عملی شود، وی البته در مورد۴۰۰ روستای بدون آب ابراز تأسف و نگرانی کرده است. روستاهای آبادان که در کنار دو رودخانه اروند و بهمن‌شیر، روزگاری شیرین‌ترین آب ممکن را مصرف می‌کردند و اکنون آبی ندارند، روستاهای بخش دهدز در ایذه در کنار دو سد بسیار بزرگ، تشنه و بی‌آب رها شده‌اند و حتی اهواز به‌عنوان مرکز استان و به اعتراف مسئولان استانی، آب‌رسانی به روستاهایش مورد بی‌توجهی محض قرارگرفته‌اند. در این میان به گفته‌ بخشدار سوسن؛ بیست‌وپنج روستا در بخش سوسن شرقی‌ شهرستان ایذه در شرق استان خوزستان‌ چند ماهی هست که بسیاری مواقع با قطعی آب مواجه هستند. به گفتگوی در این بخش روستاهایی وجود دارد که در واقع چیزی به نام آب لوله‌کشی تاکنون به چشم ندیده‌اند و آب مصرفی خود را از چشمه‌های روباز و تانکرهایی تأمین می‌کنند که هرچند روز یک‌بار وارد منطقه می‌شوند و با چهارپایان‌ به روستاها منتقل می‌کنند!
نماینده مردم اهواز در مجلس چندی قبل با انتقاد از این‌که بسیاری از مسئولان سخنرانی‌های خود را با خوزستان و لزوم ادای دین به آن شروع می‌کنند ولی فقط در حد شعار می‌ماند، گفت:«در پروژه‌ها و اعتبارات عمرانی خبری از ادای دین آن‌ها نیست، مثلاً برای پروژه چند هزار میلیارد تومانی انتقال آب پول هست ولی برای آب شرب ۷۰۲ روستا در استان خوزستان با پنج رودخانه بزرگ اعتبار نیست که این نشان می‌دهد عدالت در عمل اجرایی نشده است.»
استاندارسابق خوزستان دلیل چنین معضل بزرگی را پراکندگی روستاها در خوزستان می‎دانست که باعث شده منابع آبی، تقسیم و کار آب‌رسانی اندکی سخت و با هزینه بالاتری انجام شود. وی گفته بود:«وقتی قرار باشد به روستاهای زیادی آب‌رسانی شود نیاز به هزینه بیشتری است و ازاین‌رو سرانه آب‌رسانی به ازای هر نفر گران‌تر می‌شود.» طبیعی است که با چنین نگاهی، مشکلات و تنش آبی در این استان ادامه خواهد داشت، مگر این‌که همه ما به این درک بزرگ برسیم که انسان ایرانی در هزاره سوم، مانند 
هر انسان دیگری شایسته و لایق چنین هزینه‌کردهایی هست. زیرا حدود 700 روستا در کنار اهواز به‌عنوان مرکز استان خوزستان، چشم به راه آن دسته از مسئولانی هستند که با وعده آب می‌آیند و می‌روند اما هنوز از آب شرب و قابل دسترس خبری نیست.