نفس گرم ازدواج اجباري از كجا بلند مي‌شود؟!

تنها يك درصد احتمال بدهيد كه فردي-دختر يا پسري- كه به سن ازدواج رسيده، از تمكن مالي برخوردار است و به آينده خانواده‌اي كه تشكيل مي‌دهد و فرزند يا فرزنداني كه به وجود مي‌آورد خوشبين است؛ آيا چنين فردي از ازدواج و تشكيل خانواده خودداري مي‌كند و دلش نمي‌خواهد آرامش حضوردركنار افراد خانواده را تجربه كند؟ طبعا در جامعه‌اي كه ازدواج  و تشكيل خانواده در آن امري هم مقدس است و هم يك عرف بسيار پسنديده، اغلب جوانان تمايل زيادي براي ازدواج دارند.
اما در مورد اين معضل، مانند اغلب ديگر معضلات اجتماعي به جاي حل مشكلات ساختاري و از بين بردن موانع، فشار برمردم وارد مي‌شود و طرح
«ازدواج اجباري» مطرح مي‌شود، آن‌هم در شرايطي‌كه طبق آمار اخير مركز پژوهش‌هاي مجلس، در سال 99 نسبت به سال 90، 6 سال عقب مانده‌ايم:
«درآمد سرانه کشور از سال ۱۳۹۰ تا سال ۱۳۹۸ کاهشی ۳۴ درصدی داشته. قدرت خرید هر فرد ایرانی نسبت به سال ۱۳۹۰ حدود یک‌سوم کاهش یافته است. در صورت تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی از سال ۱۳۹۹ به بعد حداقل 6 سال زمان نیاز خواهد بود تا به سطح درآمد ۱۳۹۰ بازگردیم. به‌طور متوسط نزدیک به ۶۰ درصد ازشاغلان تحت پوشش بیمه نیستند.»
با توجه به 6 سال عقب‌ماندگي درآمد سرانه، چگونه از جواني كه احتمالا تا قبل ار 28 سالگي هم آخرين مدرك تحصيلي خود را گرفته و هم خدمت مقدس سربازي را گذرانده، اما جامعه براي او زمينه اشتغال را فراهم نكرده، بايد انتظار داشته باشيم ازدواج كند؟ حتي اگر وام‌ها و تسهيلات مختلف هم براي اين امر در نظر گرفته شود؛ او از طريق كدام درآمد بايد اين وام‌ها را تاديه كند؟ بقيه امور زندگي مشترك را در حالي‌كه بيكار است چگونه اداره كند، از عهده هزينه‌هاي مختلف يك زندگي مشترك چگونه برآيد؟ اين فرد اصلا درآمدي ندارد كه اگر ازدواج نكرد بخشي از درآمد او حذف بشود، او اصلا توان سفر كردن ندارد كه اگر ازدواج نكرد از سفر به خارج از كشور محروم شود و قس‌علي‌هذا!