واکسیناسیون معلمان،بازگشایی مدارس وچرخه کرونا

این نوشتار به هیچ عنوان مخالف بازگشایی مدارس نیست؛اما...

«معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، با تاکید بربازگشایی مدارس بیان کرد: هیچ آموزشی جای معلم را نمی‌گیرد. آموزش و پرورش فقط آموزش نیست. پرورش باید حضوری باشد و نیاز است به سمت بازگشایی مدارس برویم.
همچنین سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا با اشاره به این که کمتر از ۵درصد از مبتلایان کرونا در دنیا مربوط به سنین زیر ۱۸سال هستند گفت: افراد زیر ۱۸سال اگر به کرونا مبتلا شوند به سرعت بهبود می‌یابند براساس مطالعات نیز انتقال کرونا از دانش‌آموز به دانش‌آموز بسیار کم است. وی اظهار کرد: یک میلیون و ۳۰۰هزار نفر در کنکور پارسال و امسال شرکت کردند و مشکلی از نظر کرونا نداشتند».
به این اظهارات باید آمار تعداد دانش آموزان و معلمان و کادر مدارس و مراکز آموزشی را اضافه کرد. براساس آمار اعلامی برای سال1400 بیش از
12 میلیون دانش آموز و حدود یک میلیون و 500 هزار نفر معلم و بیش از 100 هزارنفر کارکنان مراکز آموزشی هستند. آیا وزارت بهداشت قادر به تامین این میزان دوز واکسن برای این تعداد افراد هست؟!. این درحالی است که تاکنون با تمام تلاش های صورت گرفته برای واردات واکسن کمتر از
 4.5 میلیون نفر درکل کشور واکسن دریافت کرده اند.
مقامات وزارت بهداشت اعلام کرده اند که صرفاً معلمان را واکسینه خواهند کرد، اما مشخص نیست که آیا در مقابل چرخه انسانی ناشی از بازگشایی مدارس توانایی قدرت مبارزه با کرونا را دارند یا خیر؟! از حضور والدین در مدارس برای رفت و آمد دانش آموزان گرفته تا فعال شدن ترافیک جمعیتی در معابر،
فروشگاه ها،وسایل نقلیه عمومی و... آیا برای این موضوع فکری شده است؟
استناد به اینکه کودکان نسبت به بزرگسالان درمقابل کرونا از مصونیت بیشتری برخوردارند،موضوعی است که هنوز دانشمندان و پزشکان سراسر دنیا آن را تایید نکرده اند و پشتوانه علمی و پژوهشی ندارد. ضمن اینکه ملاک قرار دادن برگزاری کنکور برای الگوی کنترل کرونا در مدارس کاملاً اشتباه است. چرا که کنکور تنها چند ساعت بود و ساعت کار مدارس به صورت روزانه و مدوام و در فضایی محدود همچون کلاس درس می باشد. درثانی براساس کدام تحقیق و آماری می توان به قطعیت گفت که برگزاری کنکور مبتلایان و قربانیانی به دنبال نداشته است.
جان کلام اینکه بازگشایی مدارس و آموزش حضوری قطعاً به نفع
دانش آموزان و صدالبته نجات دانش آموزانی است که به سبب فقر قادر به تامین ابزار آموزش مجازی نیستند و اینگونه از تحصیل باز نمی مانند.اما آیا
می توان تضمین داد که جان این دانش آموزان و والدین و معلمان و همه کسانی که در چرخه آموزش کشور حضور دارند،درامان است؟!