نظارت "رسانه ای" موثرترین ابزار بازدارنده

بی جهت نیست که رسانه را از ارکان چهارگانه دموکراسی معرفی کرده اند.چرا که در تمام ابعاد توسعه یک حکومت و ملت نقش سازنده دارد و حذف آن در هر کدام از عرصه های اجرایی،قضائی،قانون گذاری و حوزه های فرهنگی و اجتماعی، باعث بروز آفت ها و مفاسد مختلف می گردد.
حضور آزادانه و موثر رسانه ها در عرصه های مختلف موجب ایجاد یک فضای شیشه ای و شفاف برای رصد کردن حقایق و تحولات می گردد. به عبارتی کنارگذاشتن و یا محدود کردن رسانه ها در ابعاد مختلف قدرت،موجب بستن درب بر روی افکار عمومی و اتخاذ و اجرای سیاست های مختلف پشت درب های بسته می گردد و این مسئله قطعاً با اختلالات مختلف و مفاسد خاص خود همراه خواهد بود.
نمونه های بسیاری را مشاهده کرده ایم که بعضاً مسئولان و یا نهادهای مختلف اقدام به اتخاذ سیاستی کرده اند که برخلاف تمایل و خواست جامعه بوده است. اما با ورود رسانه ها به آن موضوع و افزایش آگاهی و متعاقباً فشارخواست عمومی، شاهد لغو و یا تعلیق آن تصمیم بوده ایم. البته در پاره ای از موارد نیز مشاهده شده که اصرار بر انجام امور اتخاذ شده بدون توجه به خواست عمومی صورت گرفته و کاری از دست رسانه ها برنیامده است. اما در همین موضع نیز رسانه ها به نمایندگی از جامعه نارضایتی و عدم پذیرش جمعی نسبت به موضوع را مطرح کرده اند و به نوعی صدای اعتراض جامعه بوده اند.
متاسفانه برخی درکشورمان رسانه ها را در مقابل خود می بینند و گمان می کنند آنها مخل تصمیمات و اقداماتشان هستند.درحالی که اگر نیت افراد و نهادها خدمت به کشور و ملت باشد، باید از رسانه ها به عنوان تسهیل کننده امور خود بهره ببرند تا کیفیت کارشان بیشتر شود و حتی موانع موجود برسر راه مسئولیتشان توسط رسانه ها برداشته شود.
به هرحال باید پذیرفت که امروز فعالیت رسانه ها به خصوص در فضای مجازی به قدری موثر و اثرگذار شده است که هیچ اقدامی
 نمی تواند از چشم مردم پنهان بماند و این اتاق شیشه ای بهترین گزینه برای نظارت در امور مختلف می باشد و نباید با محدود کردن رسانه ها، این اتاق
شیشه ای را کورکرد.