مهاجرت و آمارهای تکان دهنده

روزگذشته نتایج یک پژوهش درمورد مهاجرت از سوی مرکز افکار سنجی"کیو" منتشر شد که اطلاعاتی را پیرامون کم و کیف دلایل مهاجرت درکشورمان ارائه داد. براساس این نظرسنجی نرخ مهاجرت در ایران 34/33 درصد است اعلام شده است. به عبارتی از هر سه نفر ایرانی یک نفر تمایل به مهاجرت و ترک وطن دارد.
نکات قابل تامل دیگری در این نظرسنجی وجود دارد که ضروریست مسئولان و کارشناسان در حوزه اجتماعی به آن بپردازند.
اینکه جوانان (افراد زیر 30سال) با 43 درصد  و افراد بالای 30 سال  29 درصد تمایل به مهاجرت دارند . به طوری که تقریباً از هر 2 نفر جوان زیر 30 سال، یک نفر مایل به مهاجرت است.
آیا معنای این آمار و اعداد و ارقام را درک می کنید که چه مشکلی را به ما هشدار می دهد. ازهر دو جوان زیر 30 یک نفر مایل است مهاجرت و ترک وطن کند. نیرویی جوان با استعداد و پر انرژی که هرجامعه و کشوری طالب آن است و با بهره گیری از پتانسیل های نیروی جوانی آن می تواند اهداف و برنامه های مختلف خود را در حوزه های سیاسی،اقتصادی،اجتماعی و علمی و فرهنگی، جامه عمل بپوشانند.
آن وقت ما همچنان نظاره گر این اعداد و ارقام هستیم و نهایتاً با تاسف بار خواندن نتایج این نظرسنجی ها از آن عبور می کنیم. از دیگر مولفه های تامل برانگیز در این نظرسنجی، گرایشات 29 درصدی جمعیت روستایی کشور برای مهاجرت از کشور بود. معنا و مفهوم بسیاری از این تمایل روستاییان برای مهاجرت برداشت می شود اما مهمترین آن گسترش مشکلات اقتصادی تا بطن لایه های جمعیتی کشورمی باشد که نگاهی مشترک را میان آنها و جمعیت شهری در مواجهه با مشکلات ایجاد کرده است.
اما نکته بسیارمهم دیگر دلایل و انگیزه ها برای مهاجرت از کشور می باشد. براساس این نظرسنجی عوامل اقتصادی 80درصد-عوامل فرهنگی22درصد-عوامل سیاسی7درصد و تحصیل 6 درصد از انگیزه مهاجرت را در میان مصاحبه شوندگان شامل می شود.
این آمار از یکسو مایه تأسف است و از سوی دیگر کورسوی امید در آن نهفته است. تاسف بار اینجاست که وضعیت اقتصادی کشور به قدری سخت شده است که یک ایرانی را مجاب می کند تا برای رهایی از زیربار فشار مشکلات اقدام به ترک وطن کند. واقعا این موضوع در شأن و حق ملت ایران نیست که با انبوهی از ثروت ملی و طبیعی، انگیزه های مهاجرتی جهت پیداکردن زندگی و معیشت بهتر، درمیان جوانان آن شکل بگیرد و از هر دو جوان زیر سی سال یکی از آنها بخواهد ترک وطن کند.
اما کورسوی امید اینجاست که انگیزه مهاجرت به سبب مشکلات و وضعیت اقتصادی، با برنامه ریزی و الگویی صحیح از مدیریت قابل اصلاح و بهبود است و می توان امیدوار بود که با بهبود وضعیت اقتصادی کشور این حجم از انگیزه ها برای ترک وطن تعدیل و کاهش یابد. البته که تأمل در مورد عوامل دیگر نیز ضروری است و نیازمند کار کارشناسی و
 جامعه شناسی در مسائل فرهنگی،سیاسی و تحصیلی است . چرا که خروج حتی یک جوان از این مملکت به منزله از دست رفتن یک سرمایه با ارزش و غیرقابل جبران خواهد بود.