نيازمند تدابير فوري است

مسكن، هم در خريد‌وفروش و هم در عرصه اجاره، به شكل سرسام‌آوري گران شده است. گراني مسكن را عده‌اي به گراني تقريبا همه‌چيز در بازار مربوط مي‌دانند، از جمله گراني مصالح، براي مثال ديروز خبر گراني 20درصدي سيمان را شنيديم، البته اين افزايش مرحله اول است! گراني مرحله دوم بعدا اعلام خواهد شد! تصميم مبني بر گران كردن سيمان حاصل جلسه مديران صنعت سيمان است. در همين زمينه با افزايش قيمت ديگر مصالح ساختماني با درصدهاي بالا مواجهيم، آن‌هم در حالي كه قاعدتا، مسكن‌هاي ساخت آينده بايد تحت تاثير اين گراني قرار گيرند نه مسكن‌هايي كه مدتي از ساخت آن‌ها گذشته، اما گويا گراني، برخلاف قانون، عطف به ماسبق مي‌شود، حتي اگر اين سبق در رابطه با يك آپارتمان 20 سال ساخت باشد. گراني مسكن و ركود در خريد‌وفروش، تأثير مستقيم بر گراني اجاره‌بها گذاشته و موجب افزايش 100 و گاهي
 200 درصدي اجاره‌بها شد، دستوري هم كه رئيس‌جمهور در مورد افزايش 25 درصدي اجاره‌بهاي مسكن داده، صرفا مربوط به تمديد قراردادي‌ها مي‌شود و نه قراردادهاي جديد؛ و اين يعني دولت تصميم ندارد قراردادهاي جديد را كنترل كند و گراني 100 تا 200 درصدي آن‌ها ادامه دارد. با اين‌كه عضو کمیسیون صنایع ومعادن مجلس معتقد است صدور مجوز برای افزایش اجاره‌بها تا ۲۵ درصد در تهران، تناسبی با شرایط اقتصادی کشور، حقوق و حداقل دستمزد ندارد، اما معاون وزیر راه گفته اگر مستاجر نسبت به افزايش 25درصدي تمديد قرارداد اعتراض داشته باشد، موجر مي‌تواند عذر او را بخواهد.
از سوي ديگر، ابتلا به كروناويروس و تلفات آن در كشور مثل گراني‌ ارز، طلا، مسكن، و كالاهاي مختلف ديگردرحال ركورد زدن است و از نظر تلفات جهاني ما را در رتبه سوم قرار داده است؛ البته كه برخي از مسئولان صرفا خود مردم را مسئول ابتلايشان به كوويد19 مي‌دانند، چون مردم در وسایل نقليه پرازدحام از ماسك استفاده نمي‌كنند؛ چون مردم حساب مي‌كنند كه اگر فقط با مترو رفت‌وآمد كنند بايد هر روز براي بليت يك سفره
1500 تومان و براي ماسك هم در بهترين حالت 1500 تومان بپردازند. و البته كه مسيرهاي رفت‌وآمد به گونه‌اي است كه ماجرا با 1500 تومان ختم به خير نمي‌شود و حداقل هر فردي براي رسيدن به محل كار خود و بازگشتن به منزل بايد روزانه حدود 10 هزارتومان هزينه كند. برخي از آناني كه از خير ماسك‌زدن گذشته‌اند، آناني هستند كه واقعا ازعهده چنين هزينه‌كردي برنمي‌آيند. در مورد شركت در مراسم عروسي و عزا هم طبعا خود ما مردم مقصريم و صاحب عروسي و عزا از اين به بعد براي درمان مهمان‌هاي مبتلا هزينه كند.
شايد بهتر آن باشد كه برخي از مسئولان ذيربط با مردم احساس همدلي بيشتري كنند و حداقل همين يك عدد ماسك روزانه را يا از طريق ايستگاه‌هاي مترو و بي‌آرتي و يا محل كار، در اختيار آنان قرار دهند و البته در مورد شركت در مراسم مختلف، تلاش بيشتري براي اطلاع‌رساني و آگاهي‌سازي انجام دهند. سوي تلخ ماجرا اين است كه مردم اين روزها در مورد ابتلاي برخي مسئولان به كوويد19 و بهبودي سريع آنان به ديده شك و ترديد مي‌نگرند، بخش درمان به شكل عدالت‌محورانه در مورد همه بيماران عمل نمي‌كند و تلفات بيماران بستري در بيمارستان‌هاي خصوصي، كمتر از بيمارستان‌هاي دولتي است. با توجه به هزينه‌هاي بسيار بالاي درمان، اغلب مردم نمي‌توانند از خدمات درماني بخش خصوصي استفاده كنند و لاجرم بايد به بنيه و سيستم ايمني خود اعتماد كنند. اما داشتن يك سيستم ايمني قوي، نيازمند تغذيه مناسب و متعادل و متعارف است، در حالي‌كه هم گوشت قرمز و سفيد حد از گراني گذرانده‌اند و هم ميوه‌هاي مختلف. مردم منتظر تدابير ويژه مسئولان منتخب خود هستند.  

a.f.far99@gmail.com