"اینترنت خانگی" و تحمیل هزینه ها به مشترکین

همواره اعتراضات و انتقادات به وضعیت اینترنت در کشورمان وارد بوده و متاسفانه مسئولان نیز برای نشان دادن وضعیت مناسب دسترسی ها به اینترنت، افغانستان را مثال می زنند و معتقدند وضعیت ما از آنها بهتر است. اما مشخص نیست که این مقایسه با دیگر همسایگان همچون ترکیه و یا همسایگان جنوبی صورت نمی گیرد.
اما جدای از آن وضعیت اینترنت خانگی اساسا فشل است و مشترکین اکثرا از این وضعیت ناراضیند. خانواده ها به سبب مجازی بودن کلاس درس بچه ها و بسیاری از دانشجویان به سبب تعطیلی دانشگاه ها مجبورند در خانه باشند و از اینترنت خانگی جهت صرفه جویی در هزینه ها استفاده کنند.درحالی که گویا هزینه استفاده از این سرویس به صرفه نیست، چراکه هزینه حق اشتراک آن با حجم بسته های مختلف ابتدا از متقاضی گرفته می شود و پس ارائه سرویس به هیچ وجه سرعت و حجم دانلود آن چیزی نیست که شما در ازای آن پول پرداختید.
این مسئله موجب عقب ماندن و عدم آموزش صحیح دانش آموزان گردیده و اکثر والدین معترضند. دیگر کابران اینترنت خانگی نیز مدام از قطعی و سرعت پایین دانلود گلایه دارند اما شما از هر منطقه تهران که با مرکز مخابرات تماس بگیرید یک پاسخ را از اپراتورها می شنوید:"خط ها کمی مشکل دارند تا یک ساعت دیگر درست می شود!" . اما هیچ وقت آن یک ساعت نمی گذرد و شما باید برای انجام یک کار ساده با لب تاپ خود ساعت ها درگیر سرعت اینترنت باشید.
اینکه پول از مردم گرفته می شود و حداقل سرویس را به آنها ارائه می گردد "حق الناس" است و متولیان این موضوع بر گردنشان است. اما مسئله اصلی روی زمین ماندن امر آموزش و نیازهای اقشار مختلفی است که از سرویس اینترنت خانگی مخابرات استفاده می کنند و مجبورند علاوه بر پرداخت هزینه اشتراک و خرید بسته، از اینترنت موبایل خود نیز استفاده کنند تا کارشان راه بیفتد. به عبارتی مردم را دوهزینه کرده ایم. اگر امکانات فنی برای ارائه سرویس نداریم به کلی این خدمات را تعلیق و یا متوقف کرده تا تکلیفش مشخص گردد و بی جهت مردم را دچار هزینه مادی و کلافگی نکنید. این رسم خدمت رسانی نیست.