طعم نا امنی برای هیچ ملتی خوشایند نیست

جنگ در اوکراین هر روز صحنه های تلخ تری را از آسیب غیرنظامیان و تخریب خانه ها و آواره شدن مردم بی پناه را به نمایش می گذارد. این صحنه ها در هر کجای دنیا که رخ دهد مایه افسوس و دلسوزی بشریت است. فرقی نمی کند که بمب در خانه یک اوکراینی فرود
می آید یا یک افغانی یا عراقی و یا یمنی و سوری و...، بلکه آنچه مایه شرم برای متجاوزین تلقی می شود از دست رفتن جان هزاران کودک و سالمند و زنان و مردان غیرنظامی است که ناخواسته طعمه اختلافات سیاسی و یا اهداف زیاده طلبانه رهبران حکومت ها می شوند.
متاسفانه امروز در فضای مجازی و حتی بعضاً در کلام برخی کارشناسان در رسانه های داخلی شنیده می شود که اروپا باید طعم
نا امنی را بچشد تا بفهمد که مردم یمن و افغانستان چه می کشند؟!.
 واقعاً چنین نگرشی جای تأسف دارد که ما راضی و حامی کشتار ملتی می شویم تا شرایط بحرانی دیگر مردم جنگ زده را درک کنند؟!.
این چه استدلال و نگرشی است. اینکه غرب در مورد کشتار مردم بی گناه یمن به دست سعودی ها سکوت می کنند و اجماع جهانی علیه آن صورت نمی دهند، کاملاً محکوم است. اما این موضوع ربطی به
ملت ها ندارد و در کارنامه حاکمان و سیاستمداران ثبت و ضبط خواهد شد.
بسیاری از مردم اروپا و آمریکا در محکومیت جنگ افغانستان و حمایت از مردم فلسطین سال ها اعتراض خود را به طرق مختلف نشان داده اند، اما مگر ابزار دیگری غیر از این محکومیت نمادین دارند که بتوانند جلو بمب ها و جنگنده های سعودی را بگیرند که فاجعه انسانی رقم نزد.
باید انسانیت را ملاک تشخیص و موضع گیری خود قرار دهیم. چرا که قومیت و ملیت و نژاد و رنگ پوست و چشم افراد ملاکی برای برتری آنها نیست. وقتی ظلمی درهرجای دنیا رخ دهد، دراصل به انسانیت ظلم شده و ظالم هرکه باشد محکوم است.