نيازمند تجديد نظر در نحوه حمايت از توليدات داخلي هستيم!

    وقتي از توليد، آن‌هم توليد داخلي سخن مي‌گوئيم، بايد دقيقا روشن کنيم که منظورما و منظور توليدکنندگان و سرمايه‌داراني که از بخش توليد حمايت مي‌کنند، از توليد چيست؟ چرا که در برخي مواقع، برخي توليدات وگسترش و حمايت از صنايع وابسته به آن، با مصالح عاليه کشور و شهروندان چندان همخواني ندارد. به‌عنوان نمونه مي‌توان توليد خودروهاي غيراستاندارد توسط دو شرکت انحصاري خودروسازي داخلي را نام برد و در کنار آن‌ها، صنايع وابسته مانند سازندگان قطعات مورد نياز اين خودروسازي‌ها که اين روزها بر طبل افزايش 50 درصدي قيمت مي‌کوبند.

    مثال ديگري در مورد توليد داخلي که به‌جز توجيه اقتصادي، هيچ توجيهي در بخش اخلاقي و سلامت جامعه ندارد؛ افزايش توليد سيگاردر داخل کشور است در جهت مبارزه با قاچاق سيگارهاي خارجي به کشور و به دست گرفتن انحصار توليد اين محصول توسط توليد کننده داخلي.

    شوربختانه خبرها حاکي از آن است که توليد سالانه سيگار از54 ميليارد نخ گذشته است! و اين يعني يک کارخانه توليد دخانيات در چهل سال پيش اکنون به 20 کارخانه افزايش يافته است؛ وقتي توليد تا اين حد افزايش يافته؛ حال به هر دليلي، و عرضه و ارائه آن در همه جا، به جز فعلا داروخانه‌ها!، رواج دارد و کيوسک‌هاي روزنامه‌فروشي بيشترين درآمد خود را از فروش سيگار دارند، طبعا مصرف و تقاضاي آن‌هم در کشور افزايش مي‌يابد. به همين دليل است که يکي از نگراني‌هاي بزرگ خانواده‌ها، جامعه‌شناسان و آموزش‌وپرورش، پائين آمدن سن آغاز مصرف سيگار است. اينک برخي از دانش‌آموزان با ورود به دوره راهنمايي يا همان سال ششم و هفتم فعلي، همزمان مصرف سيگار را هم آغاز مي‌کنند.

    تعداد توليد سيگار مورد اشاره، جديدترين آمار منتشر شده از سوي وزارت صمت است که نشان مي‌دهد در سال 98 حدود 54 ميليارد و 800 ميليون نخ سيگار توليد شده است.اين رقم نسبت به توليد 48 ميليارد و 200 ميليون نخ در سال گذشته 13.7 درصد افزايش داشته است.

    بر اساس اين آمار مصرف سالانه‌ مردم ايران 70 ميليارد نخ سيگار برآورد شده است و برخي کشورهاي غربي نيز براي توليد سيگار در ايران 300 ميليون دلار سرمايه‌گذاري كرده‌اند چرا که سومين صنعت سودآور دنيا سيگار و دخانيات است!

    اين که چرا از چنين توليداتي که ارتباط مستقيم با سلامت و جان مردم دارد-خودروي غيراستاندارد و سيگار- تا اين حد حمايت مي‌شود، جاي پرسش دارد، پرسشي که مسئولان مختلف و به‌ويژه نمايندگان مجلس بايد با بررسي جامع و کامل به آن پاسخ دهند.

    طبيعي است که درآمد و سود بسيار، در اين دو حوزه، يکي از عوامل مهم سرمايه‌گذاري در اين دو بخش است؛ سودهايي که نمي‌توان از آن‌ها چشم پوشيد. از سوي ديگر همين توليدات، درآمدهاي هنگفتي دارند که دولت مي‌تواند از آن‌ها ماليات دريافت کند. در مقابل اين دو توليد-به‌عنوان نمونه و مثال- چند گونه توليد با اين حجم از سودآوري در کشور وجود دارد که سرمايه‌داران دولتي و خصوصي داخلي و خارجي تمايل و توانايي سرمايه‌گذاري در آن داشته باشند؟!

    به نظر مي‌رسد با وجود چنين توليد و عرضه انبوهي، اگر حتي آموزش‌وپرورش و خانواده‌ها، سعي در آموزش فرزندان خود و آشنا کردن آنان با مضرات سيگار داشته باشند، اين سعي و کوشش نتيجه‌اي نخواهد داد، چرا که ميزان عرضه و قدرت تبليغ و قيمت به نسبت ارزان سيگار توليد داخل که قطعا ميزان قطران بالاتري هم دارد، تمام تلاش والدين و آموزش‌وپرورش را بي‌نتيجه مي‌گذارد.

    a.f.far99@gmail.com