افزايش آلودگي هواي تهران و فلسفه وجودي دو طرح ترافيك

     نخست: آسيب‌پذيرترين افراد در رابطه با ابتلا به بيماري كوويد19، آناني هستند كه بيماري‌هاي زمينه‌اي دارند؛ يعني مبتلا به بيماري‌هايي قلبي، فشارخون، ديابتي‌ها، افراد مبتلا به ام‌اس، بيماراني كه مشكلات كليوي دارند و تقريبا تمام بيماري‌هاي غيرواگير كه معمولا در گروه‌هاي سني بالاي چهل سال قرار دارند.

    دوم: زماني‌كه مسئله اجراي طرح ترافيك مطرح شد؛ قصد و هدف از آن اين بود كه از آلودگي هواي شهر تهران كه براي تردد اين افراد آسيب‌پذير خطرات جاني داشت، كاسته و حتي از بين برود. اما در تمام طول اين سال‌ها، تجربه اجراي طرح ترافيك در فاز اول تا مدت‌ها و سپس افزوده شدن فاز دوم آن، ثابت كرده است كه اين طرح، هيچ نقشي در كاهش آلودگي هواي تهران نداشته و ندارد.

    سوم: در بحبوحه پاندمي كرونا، تا مدتي اين دو طرح معلق ماندند و اجرا نشدند و اتفاقا در آن مدت، هم هواي تهران از وضعيت مطلوبي برخوردار بود و هم تعداد مبتلايان و تلفات كوويد19 سه رقمي نشد!

    آخرين خبر اين‌كه کيفيت هواي پايتخت، از لحاظ غلظت آلايندگي ازن با شاخص 153 در شرايط ناسالم براي تمام گروه‌هاي سني است! ميانگين غلظت آلاينده ذرات معلق کمتر از 2.5 ميکرون هم بر روي شاخص 153 در شرايط ناسالم براي گروه هاي حساس است. كروناويروس هم براي خودش مي‌تازد.

    اما با تمام مخالفت‌هاي وزير و معاونت وزارت بهداشت، در نهايت اين اهالي شهرداري بودند كه پيروز ميدان شده و دوباره دو طرح ترافيك را به تهران بازگرداند؛ زيرا به گفته مدير واحد ساماندهي محدوده‌ها و طرح‌هاي ترافيکي شهرداري تهران: «درآمد شهرداري حاصل از طرح ترافيک روزانه يک ميليارد و نيم است که اين رقم در يک سال به حدود 300 تا 350 ميليارد تومان مي‌رسد.»