محدوديت‌هاي کرونايي و هزينه كرد از جيب مردم‌

    از فرداي روزي كه رئيس‌جمهور اعلام كرد تهران به محدوديت‌هاي كرونايي بازخواهد گشت و استفاده از ماسك اجباري خواهد شد؛ اول قيمت ماسك‌هاي مختلف افزايش يافت و طبق معمول مردم براي خريد ماسك هجوم بردند. سپس فروشندگان ماسك در ايستگاه‌هاي مترو، به خريداران اعلام كردند كه ديگر ماسك سه لايه ندارند و علتش را هم تمام شدن پارچه مخصوص براي تهيه اين نوع ماسك‌ها اعلام كردند. در نهايت اكنون با گذشت سه روز از اجباري شدن استفاده از ماسك، ماسك كمياب شده است! داستاني كه در طي اين سال‌ها، در مورد هر كالاي مصرفي كه ناگهان به كالاي سرمايه‌اي تبديل مي‌شود اتفاق افتاده است؛ اين روزها حتي دستفروشاني كه ماسك و دستكش مي‌فروشند، به مردم مي‌گويند خريدار هر مقدار ماسك و دستكشي كه در خانه دارند، هستند! و خواسته يا ناخواسته مردم عادي را هم كه معمولا مصرف‌كننده صِرف هستند وارد اين بازي احتكار و سرمايه‌اندوزي مي‌كنند. معضل مهم ديگر افزوده شدن دوباره كرايه وسايل حمل‌ونقل عمومي به دليل كم كردن از تعداد مسافران است؛ اتفاقي كه براي بار سوم در سال جديد روي مي‌دهد و هرگزهم با بازگشتن به روال سابق، قيمت‌ها تعديل نمي‌شوند، گويا منظور از «اصلاح قيمت» در فرهنگ ما يعني فقط گران كردن. اين گران شدن‌ها در پي گراني‌هاي پي‌درپي و هر روزه كالاهاي مختلف اتفاق مي‌افتد و در واقع تنها نتيجه‌اي كه مي‌توان از چنين روندي گرفت اين است كه مردم از جيب خود براي سلامت جمعي خويش هزينه مي‌كنند آن‌هم در حالي كه بارغيرقابل تحمل گراني، هر روز سنگين‌تر مي‌شود. خوب است مسئولان مختلف بدانند كه در همين يك هفته گذشته 2 ميليون تومان افزايش قيمت سکه داشتيم، 2 هزارتومان افزايش قيمت دلار، دوبرابرونيم شدن قيمت بسته‌هاي اينترنت، افزايش 30 درصدي سيمان و مصالح، وافزايش ميانگين 2 ميليون در هرمتر خانه در تهران رخ داده است!

    خوب است دولت و دولت‌مردان و مسئولان ذيربط و افراد ذينفع به اين هشدار يك اقتصاد دان- ونه حتي جامعه‌شناس!- معتبر توجه كنند كه گفته است:«دولت تصميم گرفته تا با بالا بردن قيمت ارز- كه موجب افزايش قيمت در تمام بخش‌هاي ديگر مي‌شود-، کسري بودجه‌اش را از جيب مردم تامين کند، که پيامدهاي اين تصميم بر سرهمه مردم، جامعه، توليد و آينده‌ اقتصاد آوار خواهد شد. افزايش خودکشي‌ها، خشونت خانگي، اعتياد، سرقت و زورگيري، و رشد مهاجرت هم نتيجه همين سياست‌هاست.» و همه اين‌ها را بگذاريد در كنار افزايش بيكاري، ناتواني جوانان در امر ازدواج، ناتواني خانواده‌ها در امر فرزندآوري و اداره مناسب فرزند يا فرزندان موجود، و نداشتن هيچ چشم‌انداز روشني از آينده...

    اما آن‌چه در اين مقال آمد، سياه‌نمايي نيست؛ ديدن و نشان دادن واقعيت‌هاي جاري در سطح شهر و در بين مردم، نه سياه‌نمايي كه نوعي هشدار و انذار است در جهت رفع مشكلات و پيامدهاي ناگوار ناشي از ادامه مشكلات.