يك معضل اجتماعي؛ سرقت درپوش‌هاي فلزي چاه فاضلاب

معضل اجتماعي، هميشه شامل بي‌اخلاقي و يا رفتارهاي ناهنجار اجتماعي در موارد خاص، محدود نمي‌شود؛ معضل اجتماعي، يعني هركاري كه امنيت جاني و رواني مردم را به‌خطر اندازد. اين معضل به هرحال نوعي رفتار است؛ رفتارِ معمولا پرخطري كه انجام دهنده آن، تنها به سود آني و فردي خود مي‌انديشد، در حالي‌كه آن رفتار مي‌تواند نتايج دردآوري در پي داشته باشد.
يكي از معضلات مهم اجتماعي، در چند سال اخير، دزديدن سرپوش يا منهول  چاه فاضلاب در سطح شهر است. جنس اين درپوش‌ها كه بسيار سنگين هم هستند، از فلزات و چدن است و سارقان معمولا با سرقت و آب كردن‌شان، آن‌ها را به كارگاه‌هاي مختلف مي‌فروشند.
اما نكته تاثرآور و دردناك ماجرا اين است كه  چاه‌هاي فاضلابي كه به اين صورت و بدون درپوش رها مي‌شوند، در تاريكي شب، در باران و سيلاب، جان افراد پياده و سواره را تهديد مي‌كنند و اي بسا در برخي شهرهاي سيل‌خيز، همين چاه‌هاي بدون درپوش، برخي افراد و به‌ويژه كودكان را بلعيده‌اند.
چاه فاضلاب بدون درپوش، در حكم تله و دامي است كه در تاريكي شب، به راحتي مي‌تواند جان يك رهگذر پياده و سواره را بگيرد، چرا كه حتي اگر اين چاه چندان هم عميق نباشد، اما فريادهاي كمك طلبي فردي كه در اين چاه افتاده در نيمه‌هاي شب به گوش كسي نخواهد رسيد و او تا صبح با درد و در تنهايي جان خود را از دست خواهد داد؛ بنابراين سرقت يك سرپوش فاضلاب، صرفا يك سرقت معمولي نيست، بلكه به‌طور غيرمستقيم ممكن است موجب قتل شود.
در اين روزگار، اغلب مردم مشكلات مالي فراواني دارند، اما دليل نمي‌شود كه هركس دچار مشكل مالي شد، دست به سرقت بزند، آن‌هم سرقتي از اين نوع كه تبعات ناخواسته و دردناك و فاجعه‌باري در پي دارد.
البته به واسطه زياد شدن چنين سرقت‌هايي و گزارش‌هاي مردمي، در برخي موارد اداره آب و فاضلاب و شهرداری در صدد رفع مشکل به‌وجود آمده برآمده‌اند، تدابیری که انجام گرفته خوب و اصولی است و از درپوش‌های دارای چفت و بست و لولا استفاده شده، تا دیگر تا حد امکان جلوي دزدی درپوش‌ها گرفته شود. مورد ديگر براي جلوگيري از چنين سرقت‌هايي همكاري دانشگاه شريف دررابطه با ساختن درپوش‎هاي فاضلاب بتني تقویت شده با نانوذرات است كه گويا در اختیار شرکت آب‌ و فاضلاب قرار گرفته است.