چشم حسرت به مشعل ها و هدر رفت های گاز

شاید سرمای این روزهای کشور بیش از هر زمان دیگری ارزش و اهمیت انرژی گاز در زندگی عادی را
به رخ همگان کشید. از یکسو مدیریت انرژی در زمستان را برای مسئولان چالش کشید تا به جای نگرانی و تمسخر زمستان اروپا به فکر وضعیت چند روز برفی در کشورمان باشند. از سوی دیگر کاهش افت فشار و قطعی گاز را برای مردم به منزله یک زنگ هشدار تداعی کرد که بفهمند انرژی چه نقش سازنده ای در زندگی و آسایش عمومی دارد و بدانند که انرژی و گاز همیشگی نیست و روزی تمام خواهد شد.
سرمای چند درجه زیرصفر در برخی شهرهای کشور موجب قطع گاز مشترکین خانگی و حتی مشاغلی همچون نانوایی ها شده و این مسئله نشان دهنده نقش استراتژیک انرژی در زندگی و معاش مردم می باشد. به سبب همین اهمیت بالا باید به این درک برسیم که هرگونه هدر رفت و اتلاف انرژی در مرحله استخراج،پالایش، انتقال و مصرف به منزله از دست دادن ثروتی بی بازگشت تلقی می شود.
درمورد این هدر رفت ها به حدی دچار مشکل هستیم که براساس برخی آمارها به اندازه کل صادرات گاز را در مشعل های
پالایشگاه ها و مجتمع های استخراجی همچون پارس جنوبی وسکوهای نفتی
می سوزانیم(فرآیند فلرینگ). در برخی دیگر آمارها مقدار هدر رفت گاز کشور در مرحله استخراج و پالایش و انتقال چیزی معادل مصرف
50 هزار خانوار ایرانی می باشد!. برخی آمارهای دیگر خبر از هدر رفت روزانه 100میلیون مترمکعب معادل مصرف کنونی 11 میلیون نفر با سرانه مصرف بالای کنونی می باشد.
مطابق با آخرین آمارها، مصرف گاز کشور در سال 2021 بیش از 241 میلیارد متر مکعب بوده است. از طرفی میزان صادرات گاز طبیعی بنا به گزارش بانک مرکزی در سال 1399 و سال 1400 حدود 17 میلیارد مترمکعب و طی سال ‏های 1391 تا 1400 بالغ بر 124 میلیارد متر مکعب بوده است.
 نکته تعجب‏ آور در این میان، میزان گاز سوزانده ‌شده کشور حین استخراج است که در سال 2021 به بیش از 17 میلیارد مترمکعب و طی
7 سال گذشته به 107.3میلیارد مترمکعب رسیده است. یعنی بیش از مجموع صادرات یک ‌ساله کشور و بیش ‏از صادرات 9سال، تنها در 7 سال گاز بدون استفاده سوزانده شده است.
این ثروت خدادادی نه‏ تنها در تکمیل زنجیره ارزش و ایجاد اشتغال و افزایش قدرت صادراتی نقش نداشته، بلکه به راحت‏ طلبانه‏ ترین شکل ممکن در مشعل‏ های مناطق استخراج سوزانده شده است. متأسفانه همچون همیشه مشکلی در عرصه قوانین و مصوبات و دستورالعمل های اجرایی نداریم و قرار بر این بوده است که از سال 1398 مشعل ها برچیده شود و گاز با فناوری های خاص به چرخه مصرف منتقل شود. اما اینکه چرا به این الزامات توجهی نمی شود و ثروت طبیعی کشور بدون اهمیت به هدر
 می رود جای سئوال دارد و می طلبد تا نمایندگان مجلس و نهادهای نظارتی درمورد اجرای این دستورالعمل ها از مسئولان مربوطه مطالبه گری کنند.
درآخر باز هم چشم امید به هموطنان است تا در این روزهای سخت و سرد با کنترل و کاهش مصرف و استفاده از پوشش بیشتر در خانه یا محل کار، زمینه بهره مندی دیگر هموطنان از گرمای گاز را  فراهم سازند.