چرخاندن لقمه نفت و بنزين دور سر خانوار

!

 شما در هر مقام و قشر وطبقه از جامعه كه باشيد، مي‌توانيد با پس‌انداز و يا آن‌چه كه به پول تبديلش كرده‌ايد، از دولت و به‌روش سلف‌خري نفت بخريد، اين يعني شما امروز به هر ميزان كه دارايي‌تان اجازه مي‌دهد نفت خريده و در آينده‌اي نه چندان معلوم، آن‌را دريافت كرده و دوباره به پول تبديلش كنيد! اين مي‌شود سلف‌خري؛ پيش خريد كالايي كه زمان تحويل آن معلوم نيست. اما اين هم معلوم نيست كه شماي شهروند در هر مقام و قشر و طبقه، چگونه و به چه كسي يا شركتي، نفتي را كه خريده‌ايد بفروشيد. اين از ماجراي سلف‌خري نفت كه درباره آن زياده گفته و شنيده‌ايم.
حالا در يك مرحله ديگر از گشايش، دولت موظف شده است به تمام كارت‌هاي ملي شهروندان ايراني، هر ماه معادل 30 ليتر بنزين واريز كند. شهرونداني كه خودرو دارند، تكليف‌شان روشن است مي‌توانند با اين بنزين اضافه، به سفرهاي بيشتري بروند. اما شهرونداني كه خودرو نداشته و اساسا هم به بنزين نيازي ندارند مي‌توانند بنزين خود را به نيازمندان! بفروشند، اگر خريدارعادي پيدا نكردند مي‌توانند سهميه بنزين خود را به شرکت ملی پخش واگذار كنند تا معادل ریالی آن به کارت‌‌های بانکی واریز آنان واريز شود.
فلذا در اين گشايش‌هاي نفتي و بنزيني، شهروندان عملا به فروشندگان نفت و بنزين براي دولت تبديل خواهند شد، آيا اين ماجرا شكل و حالت ديگري جز اين دارد؟
از سوي ديگر براي اين‌كه مردم بتوانند به‌راحتي اين سهميه بنزيني را بفروشند، خودروهای خدمات عمومی بنزینی در سه ماه اول سال سهمیه مکلفی متناسب به پیمایش آن‌ها دريافت خواهند داشت، اما در این سه ماه، خودروهای خدمات عمومی باید با استفاده از تسهیلات نسبت به دوگانه‌سوز کردن خودروی خود اقدام نمایند. بعد از این تاریخ سهمیه خودروهای عمومی حذف شده و اين افراد بنزين مورد نياز خود بايد را به نرخ آزاد از جايگاه‌داران و به نرخ سال 97 از مردمي كه در كارت ملي‌شان بنزين دارند، بخرند!