يك تصوير ناخوشايند از شكاف طبقاتي!

از چندي پيش برخي از مجتمع‌ها و برج‌هاي مسكوني لوكس، براي فروش يا اجاره واحدهاي خود شرايط خاصي مي‌گذاشتند كه البته عمده‌ترين آن‌ها، داشتن مدرك تحصيلي بالا بود؛ چون مالكان و ساكنان اين برج‌ها دل‌شان مي‌خواست مجتمع مسكوني بافت و ساختار يكساني از نظر طيف مدرك داشته باشد؛ اين مسئله، در كنار قيمت اين نوع آپارتمان‌ها، كلاس‌شان را نيز بالا مي‌برد! تا اين‌جاي كار به‌نظر نمي‌رسيد مشكل خاصي باشد، به هرحال اهالي يك مجتمع دل‌شان مي‌خواهد با همسايگاني همگن و همسطح ار نظر مدرك –و نه سواد!- همزيستي داشته باشند. اين شرط البته تا زماني قابليت اجرايي داشت كه قيمت مسكن تا اين حد گران نشده بود و مدرك تحصيلي از پول بيشتر ارزش داشت!
اما پديده جديدي كه اين روزها در بازار مسكن در حال وقوع بوده و دامنه آن نيز در حال گسترش است، تقاضاي پرينت از حساب بانكي است، آن‌هم فقط در مرحله بازديد از خانه و پيش از پسنديدن و بستن قرار داد. در واقع اگر كسي بخواهد يك آپارتمان لاكچري را ببيند تا بپسندد، بايد ابتدا پرينت حساب بانكي خود را در اختيارآژانس معامله مسكن و در واقع مالك بگذارد و داراي يك خودروی ۵ میلیاردی هم باشد! توجه كنيد
«فقط ديدن». و به احتمال قوي پس از رويت پرينت حساب بانكي و خودرو و قبول افتادن آن‌ها، متقاضي بايد شرايط خاص ديگري هم داشته باشد و مورد سنجش قرار گيرد كه آيا فرد مناسب براي اسكان در آن برج و مجتمع لاكچري هست يا نه و اين يعني فروپاشي اخلاق اقتصادي در بخشي از افراد جامعه كه پول براي‌شان معيار همه‌چيز شده است. و البته بسيار طبيعي است و نبايد از اين وضعيت تعجب كرد؛ در شرايط فعلي اقتصادي، پول تنها سنك محك است. شرايط ديگر، پس از پول اهميت پيدا مي‌كنند يا گاهي اصلا مهم نيستند. جامعه‌اي كه اكثر شهروندان آن به‌شدت درگير تامين معاش خود هستند و روزگار به سختي مي‌گذرانند، طبعا جامعه‌اي است دوقطبي شده از نظر تقسيم ثروت و دارايي.  
و وقوع چنين رفتارهايي نبايد چندان عجيب به نظر برسد و حتي بايد منتظر اتفاقات و شرايط سخت‌تر از اين‌ها هم باشيم.