کمبود وقت برای مردم؟!

در سیر برگزاری انتخابات در قدم اول آن بحث تأیید صلاحیت ها مطرح است. اصلاً کاری به کم و کیف ملاک ها برای تأیید و یا عدم تأیید صلاحیت افراد نداریم اما اینکه اعلام شود که: "عمده‌ترین دلیل رد صلاحیت‌ها توسط هیات‌های اجرایی، کمبود فرصت بررسی بود؛ و می‌توان گفت حدود ۳۰ درصد از افرادی که صلاحیت آن‌ها از سوی هیات‌های اجرایی احراز نشده، به دلیل کمبود فرصت بررسی بوده است"؛ واقعاً تأمل و تعجب برانگیز است.
اساساً دولت و تمامی قوا و نهادها اعم از لشگری و کشوری ماهیت وجودشان ارائه خدمت و رفع نیازهای مردم می باشد. حال در موضوعی همچون انتخابات که از نقطه شروع تا پایان آن با مشارکت مردم شکل می گیرد، نداشتن فرصت برای بررسی صلاحیت افراد قابل درک نیست. اینکه در هر انتخابات صرفاً چهره هایی شناخته شده و صاحب نام را رد و یا تأیید صلاحیت شوند امری عادی شده و مردم عادی اکثراً شانسی برای حضور در این رقابت نخواهند داشت. حال که دیگر رسماً اعلام شده حدود ۳۰ افراد به سبب کمبود فرصت بررسی صلاحیتشان رد شده، باید براین موضوع صحه گذاشت که انتخابات درحال تبدیل شدن به رقابتی میان جریان های سیاسی است که اسم و رسمی دارند.
درحالی که عدم فرصت دادن به چهره های ناشناخته اما دلسوز و کارآمد می تواند انگیزه هایی به جز تحقق اهداف حزبی و سیاسی را درون خانه ملت محقق سازد و دردی از آلام مردم کاسته شود. وقتی پای  حق مردم درمیان باشد تعارف معنایی ندارد، لذا باید اذعان داشت که مردم از این روند حضور و فعالیت نمایندگان درمجلس احساس خوبی ندارند چرا که گویا درکی متقابل میان وکیل و موکلین وجود ندارد.
انتظار می رفت تا مسئولان و نهادهای ناظر و بررسی کننده صلاحیت ها با فرصت و حوصله بیشتر به این امر مبادرت می ورزیدند تا حداقل مردم عادی و علاقمندان به حضور در امورات رسمی و اجرایی کشور فرصت حضور در رقابت را می یافتند و انگیزه ها برای مشارکت درمیان اقشار جامعه افزایش می یافت. اینکه مدام نمایندگان و  چهره های سیاسی ادوار حال و گذشته در یک چرخه ثابت در هر انتخاباتی تأیید یا رد صلاحیت شوند جذابیتی برای جامعه نخواهد داشت.