ترامپ هم برگشت، منتظر چه هستیم؟!

با خبر  بستری شدن ترامپ در بیمارستان به سبب ابتلا به کرونا، جوی روانی موجب ریزش نسبی و البته کلامی نرخ ارز گردید . این روند با خبر بازگشت ترامپ به کاخ سفید مجدداً سیر صعودی گرفت و به خانه قبلی قیمت ها بازگشت .
این موضوع را مطرح کردیم تا بگوییم خواسته یا نا خواسته اقتصاد خود را به تحولات بیرونی گره زده ایم و اعم دولتمردان، تجار و دلالان و فروشندگان همه و همه ساعت فعالیت خود را با اخبارهای خارجی و تحولات آمریکا و اروپا تنظیم می کنند. با خبر روی کار آمدن فلان قدرت، پیشی گرفتن فلان نامزد انتخابات ریاست جمهوری و حتی بالا و پایین شدن بورس ها در آمریکا و اروپا، نبض قیمت ها در بازار داخلی ایران را بالا و پایین می کنیم!. پس اقتصاد بومی و الگوهای وطنی که سال هاست از آن دم می زنیم چه می شود؟!
بی خبر و بی اطلاع از تحریم ها و نقش مخرب آن در محدودیت های به وجود آمده در دسترسی ایران به بازارهای جهانی نیستیم، اما بخشی از مشکلات اقتصاد کشور و یا حداقل مشکلات معیشتی و بحث اشتغال و تولید داخلی ارتباطی با تحریم ندارد و مستقیم با مدیریت داخلی کشور مرتبط است . چند روزی است تولید کنندگان گوشت و مرغ کشور مدام از گرانی های آتی به سبب نبوده نهاده دامی خبر می دهند و از سوی دیگر دولت نیز بیش از آمار نیاز سال گذشته مجوز واردات با ارز 4200 صادر کرده است، اما دامداران و مرغ داران با کمبود نهاده مواجهند و باید نیاز دام خود را از بازار آزاد و چند برابر قیمت دولتی تهیه کنند و از سوی دیگر این گرانی تولید به جیب مصرف کننده تحمیل می کنند. این نشان از بی تدبیری و مدیریت در چرخه توزیع است که به نفع سودجویان ادامه دارد.
یا در بازار خودرو چه تحولاتی درحال رخ دادن است که قیمت ها حتی برای یک روز نمی تواند ثبات یابد و روند تغییر آن نیز صرفا به سمت افزایش است. اگر در تولید محصولاتی همچون پراید که بیش از دو دهه است با یک شکل و شمایل تولید می شود وابسته به خارج هستیم که حرفی برای گفتن نیست، اما اگر شعارهای خودکفایی در امر تولید خودروی ملی و تامین قطعات واقعی است، پس این بازار پر آشوب چیست که خرید یک پراید هم برای مردم تبدیل به آرزو
شده است.
رکود و تعطیلی شهرک های صنعتی، عدم بهره وری در کشاورزی، بی توجهی به بحث صادرات محصولات بومی و صنایع دستی و به طور کلی اقتصاد داخلی کشور، نیازمند مدیریت هدفمند و با برنامه است. اینکه بخواهیم تمام مشکلات کشور را گردن تحریم بیندازیم و «آدرس کاخ سفید» را برای نفرین به مردم بدهیم، دردی از ما دوا نخواهد کرد.
آنچه گفته شد نه از باب نا امیدی و سیاه نمایی است، بلکه ازباب باور به توان داخلی و امکان اصلاح و امید برای بهبود شرایط است که نیازمند توجه و برنامه ریزی مسئولانه از سوی تیم اقتصادی کشور و دیگر قوا می باشد و انتظار می رود مسئولان امر شرایط مردم را درک کنند و باور کنند دیگر تابی برای خانوارهای ایرانی باقی نمانده تا بتوانند این مقدارفشار را تحمل کنند.