مجرمان تهران، ساكن تهران نيستند!

استاندار تهران مي‎گويد:«درتهران بزرگ به لحاظ تراکم جمعیت و دیگر شرایط دارای وضعیت پیچیده‌ای در زمینه جرایم هستیم، طبق آمارهای ما ۶۵ درصد از افرادی که در تهران مرتکب جرم می‌شوند در خارج از استان ساکن بوده و برای جرایم برنامه‌ریزی داشته‌اند.»
اين‎كه اغلب مجرمان ساكن تهران نيستند در خود نكته مهمي در خود نهفته دارد و آن امرمهم، افزايش حاشيه‎نشيني دراطراف تهران است. شرايط اقتصادي كشور در يكي دوسال اخير به سمت‎وسويي رفته  كه بسياري از مردم ناچار شده‎اند به حاشيه‎هاي شهرها مهاجرت كنند، ضمن اين‎كه مهاجرت از روستاها و شهرهاي ديگر به تهران به اميد دست‌يافتن به شرايط بهتر اقتصادي، افزايش يافته است. مهاجرت و حاشيه‌نشيني، في‌نفسه جرم‌خيز است به چند دليل، يكي از مهم‌ترين دلايل جرم‌خيزي در اين مناطق، اين است كه مهاجراني كه نمي‌توانند كاري پيدا كنند و در جاي مناسبي ساكن شوند، در حاشيه‌هاي شهر متراكم مي‌شوند و طبعا حاشيه‌ها، مناطق تجمع مجرمان در زمينه‌هاي مختلف است و نفس حاشيه‌نشيني با جرم‌خيزي گره خورده است.
بنابراين بسيارطبيعي به‌نظر مي‌رسد اگراستاندار تهران در مورد تهراني نبودن مجرمان سخن مي‌گويد، و البته منظور از اين سخن، مبرا كردن برخي تهراني‌ها از مجرم بودن هم نيست، چرا كه اي بسا تهرانياني كه تحت جبراقتصادي موجود و در اثر بيكاري، حاشيه‌نشين شده و برخي از آنان تبديل شده‌اند به مجرمان باراولي كه اگر جرم و بزهي كه مرتكب شده‌اند، زير دندان‌شان مزه كند و نيز مدتي هم با مجرمان باسابقه هم بند شوند، تبديل خواهند شد به مجرمان سابقه‌دار!
 اما اين اطلاع‌رساني به تنهايي كافي نيست، وقتي ريشه جرم‌خيزي و ارتكاب به انواع جرايم مشخص مي‌شود، مسئولان ذيربط بايد در پي اقدامات جدي و برخورد با اين جرايم و از بين بردن زمينه‌هاي جرم‌خيزي باشند. و البته ورود به ريشه‌يابي جرم‌خيزي و يافتن دلايل آن چندان هم مشكل نيست، طبيعت حاشيه‌نشيني و معضلات اقتصادي گسترده، چنين پي‌آمدهايي است ومشكلات اقتصادي نيز جز با حمايت‌هاي ويژه اقتصادي و اجتماعي، راه و چاره ديگري ندارد. به همين دليل اخيرا شهر تهران با مجرمان باراولي مواجه شده، مجرماني كه اگر جرم و بزه زير دندان‌شان مزه كند و مدتي هم با مجرمان سابقه‌دار هم‌بند شوند، تبديل خواهند شد به مجرمان سابقه‌دار.