به‌جاي سونامي بگوئيم «دغدغه و نگراني»

مشكلات اجتماعي در طول ده سال اخير، رشد چشمگيري داشته و اغلب خانواده‌ها را درگير كرده است. اين معضلات  در دوسال اخير با افزايش تحريم‌ها و بروز بحران كرونا، ابعاد گسترده‌تري به‌خود گرفته كه نشانه‌هاي آن در حال افزايش وبروز است، به‌حدي كه نمي‎توان با تكيه بر«تاب‌آوری وصبرواستقامت» ايراني‌جماعت، آن‌ها را ناديده گرفت. حتي اگر ما، ملتي باشيم با تاب‌آوري بالاي اجتماعي، بازهم اين تاب‌آوري و آستانه تحمل حدي دارد كه اگر از اين حد- كه درهر فردي متفاوت است- عبوركند، فرد و لاجرم جامعه دچار مشكلات خاصي خواهد شد.
البته رئیس سازمان امور اجتماعی کشور سونامی اختلالات روانی را نمی‌پذیرد و توصيه مي‌كند كه از اين معضلات فزاينده فقط باعنوان «دغدغه و نگرانی» یاد کرد، چون معتقد است جامعه ايراني تاب‌آوري بالايي دارد. خوب است اما يك نيم نگاه به برخي اعداد و ارقام كه وي ارائه داده  نشان مي‌دهد وضعيت رواني كشورچندان نشاني از تاب‌آوري بالا ندارد؛ گويا در جايي اين آستانه تحمل به آخرين حد خود رسيده و با عوض و جابه‌جا كردن كلمات، نمي‌توان صورت مسئله را پاك كرد يا تغيير داد. اگر اصطلاح سونامي را كنارگذاشته و از تعابير«دغدغه و نگراني» هم استفاده كنيم، چيزي از ميزان گستردگي و تعداد كودك و همسرآزاري، ‌خودكشي، طلاق و افسردگي كاسته نخواهد شد. رئیس سازمان امور اجتماعی کشورخود به صراحت اشاره مي‌كند كه در طول دهه نود، با افزایش خودکشی کودکان و سالمندان، افزایش ۳۰ درصدی افسردگی، افزايش سالانه ۵ درصد میزان خودکشی، ۱۹ میلیون نفر «بدمسکن»، افزایش ۲۴ درصدی همسرآزاری در دهه ۹۰  مواجه بوده‌ايم. وي همچنين گفته است:« کرونا آثار نامطلوب اجتماعی هم‌چون کاهش روابط اجتماعی، فردگرایی، کاهش نشاط اجتماعی را نیز به‌همراه داشته، کرونا هم بر فرد و هم برخانواده و جامعه و نظام حکمرانی تاثیرگذار بوده، سلامت، تغییر رژیم غذایی مردم و به‌طورکلی سبک زندگی تا حدودی بر اثر این بیماری تغییر پیدا کرده است. فقر و نابرابری در اثر تعطیلی مراکز اقتصادی بر اساس اعلام مجامع جهانی، تغییر در نظام آموزش و تعلیم و تربیت همگی از آثار و پیامد‌های شیوع کرونا است.» و البته اين‌ها سونامي نيستند و تنها نوعي دغدغه و نگراني به‌شمار مي‌روند كه اميد است مسئولان ذيربط به اين دغدغه‌ها و نگراني‌ها به شكل موثر و تا فرصت از دست نرفته بپردازند و مردم را اگر فعلا نمي‌توان از مشكلات اقتصادي نجات داد، اما مشكلات رواني آنان را بايد به‌نحوي تعديل كرد.