استفاده از علم مدیریت در انجام پروژه ها

طی دهه های گذشته هرچه شاهد نزول تعامل و ارتباطات همه جانبه با غرب بودیم، چند برابر آن به سمت چین به عنوان ابرقدرت شرقی گرایش پیدا کردیم. البته بخشی از این گرایش از سرناچاری و بخشی دیگر مربوط به سیاست ها و چشم اندازهای کلان در حوزه های اقتصادی، سیاسی، امنیتی و نظامی، کشور بوده است.
اگرچه انتقاد بر عدم موازنه در سیاستگذاری کلان کشور وجود دارد که تمام تخم مرغ ها را در سبد شرق گذاشته است، اما محاسن آن را نیز  می توان در وضعیت تحریمی و بسته بودن تمامی راه های جذب سرمایه و یا تأمین مایحتاج صنعتی و مصرفی مشاهده کرد.
امروز چینی ها در سرتاسر پروژه های اقتصادی و عمرانی ما در زمین و دریا حضور دارند و اگر تحریم ها اجازه می داد قطعاً در صنعت هوایی ما نیز ورود می کردند؛ هرچند که در بحث تأمین قطعات و برخی موارد دیگر در این حوزه از چین کمک می گیریم.
گفتن این موارد از باب میزان حضور گسترده چین در اقتصاد و صنعت کشور بود تا به این نکته برسیم که حداقل از سبک و مدیریت چینی ها در انجام پروژه ها الگو بگیریم و اگر سرمایه و یا تکنولوژی رد و بدل می شود، در این بین علم مدیریت را هم از آنها بیاموزیم.
درهمین رابطه اخیراً بحث ساخت ورزشگاهی بین المللی در پایتخت که مورد تاکید رئیس جمهور قرار دارد در دستور کار وزارت ورزش و دیگر نهادهای مرتبط قرار گرفته است. برای طراحی و ساخت این ورزشگاه از قرار معلوم به شرکت چینی "IPPR" سپرده شده که شرکتی توانمند در توسعه طراحی، مهندسی و ساخت پروژه‌های بزرگ است و در بیش از ۱۰۰ کشور جهان شعبه دارد وبیش از صدها پروژه در سطح جهان اجرا کرده است. ساخت ورزشگاه «آشیانه لانه پرنده» چین که میزبان افتتاحیه المپیک ۲۰۰۸ پکن بود از جمله پروژه های این شرکت است.
نکته قابل توجه عدم پذیرش قطعی این پیمانکار درمورد اجرای این پروژه تا پایان تحقیقات و امکان سنجی ها به لحاظ استقامت خاک، زمین شناسی، گسل های زلزله، مسیل های سیل، وزش بادهای گرم و میزان دریافت نور خورشید، سطح بارش ها و دمای فصلی و... است. به عبارتی طراحی نهایی این ورزشگاه را به پایان تحقیقات گسترده مشروط کرده اند.
حال این پروژه در یک قاب پیمانکاری داخلی قرار دهید. شک نکنید پیمانکاران شهری که آسفالت و بلوک جدول های شهری را انجام می دهند برای انجام آن اعلام آمادگی می کردند و بدون هرگونه امکان سنجی تخصصی اقدام به ساخت و گرفتن بودجه می کردند. درحقیقت هدف از این سبک پیمانکاری در کشورمان صرفاً راه انداختن محوطه کارگاهی و گرفتن بودجه و اعتبار است و دیگر اهمیتی به امکان ساخت و شرایط نگهداری و کارایی و بازدهی پروژه وجود ندارد.
این ادعا گزافه نیست و نمونه این پروژه های را می توانید در صنعت سدسازی کشور مشاهده کنید که چه فجایعی را به بار آورده است. همچنین می توان ورزشگاه ها و مراکز عمومی بسیاری را مشاهده کرد که در بدترین منطقه به لحاظ جغرافیایی و نامناسب ترین شرایط درحال ساخت هستند و یا به سبب اثبات علنی عدم بهره وری، نیمه کاره رها شده و بیت المال به جیب یک سری افراد سودجو رفته است.
شکی در توان مهندسی و قدرت پیمانکاران عمرانی کشور وجود ندارد، اما مشکل این جاست که معمولاً کار به کاردان سپرده نمی شود. با این حال بد نیست از رفتار و مدیریت چینی ها الگو برداری کنیم و از حضور گسترده آنها در
 بخش های مختلف اقتصادی حداقل بهره ببریم.