مهرورزی چیزی جز رعایت قانون نیست

ابراهیم علی آبادی
ebrahim_aliabadi@yahoo.com
بسیاری از ما در طول روز با تعداد زیادی از افراد نیازمند اعم از کودکان کار، تکدی گران، اتباع، افراد معتاد و بسیاری دیگر از اقشار مواجه می شویم و یا حداقل آنها را می بینیم. در این رویارویی ممکن است احساسات عاطفی و انسانی تحریک شود و کمکی چه به صورت نقدی و یا غیرنقدی به این افراد انجام دهیم.
اما در کنار این نیت انسان دوستانه ما انبوهی از مشکلات اجتماعی نهفته است که بروز این سبک زندگی تکدی گرایانه و خیابانی را در جامعه توسعه می دهد. یا در نمونه های مشابه با توجه حضور گسترده مهاجرین افغانستانی به کشورمان به صورت غیرقانونی و حضور آنها در جامعه، قاعدتاً نیاز به خدمات اجتماعی و رفاهی پیدا می کنند. مواردی همچون نیاز به کارت بانکی، گرفتن مسکن با قرارداد اجاره، خدمات پزشکی و سایر اموری که در یک زندگی عادی شهر مرسوم است.
ممکن است برخی از ما از سر حس انسان دوستی کارت بانکی دراختیار این افراد بگذاریم، یا برای آنها خانه ای اجاره ای کنیم، یا دارو بگیریم و...، اما این موضوع به سبب تخطی از قانون تبعات جدی در ابعاد اجتماعی دارد. این سبک رفتار ما تخلفات قانونی در حوزه مهاجرت های غیرقانونی در کشورمان را دامن می زند و فضا را برای حضور غیرقانونی اتباع فراهم می سازد.
درهمین راستا بهترین رفتار و واکنش به این قبیل مواجهه ها داشتن رویکردی قانونی و پرهیز از ارجحیت بخشیدن به احساسات در مقابل قانون می باشد. مسلماً اگر قانون و نگرش قانونی در این رویه حاکم شود علاوه بر کمک به وضعیت مهاجرین و ساماندهی آنها، موجب ارتقای قانون پذیری اجتماعی در سطح کلان می گردد.
درصورت بی توجهی به این موضوع تبعات ناشی از آن خود را در مسائلی همچون نا امنی اجتماعی، بروز بزه های خرد، تخلفات سازمان یافته، قاچاق و فروش مواد مخدر و... نمایان خواهد ساخت و قطعاً هیچ یک از اقشار جامعه حاضر به پذیرش این آفات نیستند و نمی توانند هزینه آن را بپردازند.
اگر قانون در تمامی حوزه ها و روابط اجتماعی جاری و حاکم گردد قطعاً جلوی بسیاری از آفات اجتماعی گرفته خواهد شد و جامعه آرامش بیشتری خواهد داشت.