جدیدترین تخمین از زمان فرود انسان روی سیارک‌ها، مشتری و زحل

قسمت اول
دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که بشر تا سال ۲۰۷۳ روی یک سیارک، در سال ۲۱۰۳ روی سیاره مشتری و در سال ۲۱۳۲ روی سیاره زحل فرود خواهد آمد، البته به شرطی که تا سال ۲۰۳۸ روی مریخ قدم بگذارد.
به گزارش ایسنا، در سال ۲۰۱۰ یعنی تقریباً ۵۰ سال پس از درخواست "جان اف کندی" رئیس جمهور اسبق آمریکا برای فرستادن انسان به کره ماه، "باراک اوباما" رئیس جمهور وقت آمریکا سال ۲۰۲۵ را به ناسا برای فرود انسان بر روی یک سیارک پیشنهاد کرد.
این گفته در سال ۲۰۱۰ یک شاهکار غیرمحتمل به نظر می‌رسید. در واقع حتی تعیین یک جدول زمانی برای فرود انسان بر روی یک سیارک حتی پوچ به نظر می‌رسید.
اما ۱۰ سال بعد در سال ۲۰۲۰، کاوشگر "OSIRIS-Rex" متعلق به ناسا برای مدت کوتاهی بر روی یک سیارک باستانی به نام "بنو"(Bennu) فرود آمد و گرد و غبار و سنگ‌ریزه‌های سطحی آن را نمونه برداری و جمع‌آوری کرد تا در سال ۲۰۲۳ به زمین بیاورد. این اولین اقدام ناسا برای نمونه‌برداری از یک سیارک بود.
اکنون دانشمندانِ موشکی در یک خبر هیجان‌انگیز پیش‌بینی کرده‌اند که ماموریت‌های فضایی انسان به کمربند سیارک‌ها می‌تواند ظرف ۵۰ سال آینده انجام شود، البته به شرطی که انسان تا سال ۲۰۳۸ به مریخ برسد. این بدان معناست که فرود انسان بر روی اجرام آسمانی دیگر فراتر از ماه و مریخ می‌تواند توسط بسیاری از کسانی که امروزه زنده هستند، مشاهده شود.
"جاناتان جیانگ" دانشمند "آزمایشگاه پیشران جت ناسا"( JPL) و همکارانش، یافته‌های خود را در مطالعه‌ای با عنوان "تأثیر محدودیت‌های اقتصادی بر چارچوب زمانی پیش‌بینی‌ شده برای اکتشاف اعماق فضا با خدمه انسانی" منتشر کرده‌اند که در حال حاضر تحت بررسی همتا است. مدل آنها بر اساس تحلیل اقتصادی نرخ افزایش بودجه‌های فضایی در طول زمان و سرعت پیشرفت فناوری از آغاز عصر فضا است.
  جستجوی دنیاهای دیگر، یک نیاز است
"جیانگ" می‌گوید، یکی از محرک‌های انجام مطالعه در مورد اکتشافات اعماق فضا و مأموریت‌های سرنشین‌دار به جهان‌های دیگر، عکسی از زمین بود که توسط مریخ‌نورد "کنجکاوی" ناسا از مریخ گرفته شده بود. وی می‌گوید: زمین در این عکس، یک نقطه‌ی کوچک است که توسط تاریکی احاطه شده است و درک فعلی ما از فیزیک به ما ‌می‌گوید که ما در این
نقطه کوچک با منابع محدود و تغییرات آب و هوایی گیر افتاده‌ایم و دیر یا زود، این محدودیت‌ها یک خطر برای ما خواهد بود.
"جیانگ" می‌گوید: من احساس می‌کنم که برخلاف توانایی‌های تکنولوژیکی ما، انسان‌ها مانند کودکان رفتار می‌کنند. من گمان می‌کنم که اگر تمدن دیگری از زمین بازدید کند، از دیدن انسان‌هایی که سلاح حمل می‌کنند تا در جنگ شرکت کنند و یکدیگر را نابود کنند، شگفت‌زده می‌شود.
نگرانی در مورد افزایش جمعیت، مبارزه برای منابع، احتمال جنگ بر سر منابع و حتی انقراض نهایی، همگی باعث شده است که به ایجاد مستعمرات در فضا و یافتن خانه‌های جدید در خارج از زمین سوق پیدا کنیم. کسانی که این را به عنوان راه حل پیشنهاد می‌کنند، احساس می‌کنند که ایجاد مستعمرات در جهان‌های دیگر تقریباً بقای طولانی مدت انسان‌ها و دوری از انواع بلاهایی را که ممکن است برای سیاره زمین پیش بیاید، تضمین می‌کند.
"جیانگ" به هشدار پروفسور "استیون هاوکینگ" اشاره می‌کند که می‌گفت اگر می‌خواهیم زنده بمانیم، بشر باید در ۲۰۰ سال آینده زمین را ترک کند. این فیزیکدان معتقد بود که خطر نابودی حیات بر روی زمین توسط یک حمله سیارکی، هوش مصنوعی متخاصم یا تهاجم بیگانگان وجود دارد. وی همچنین اشاره داشت که جمعیت بیش از حد، تجاوزات انسانی و تغییرات آب و هوایی می‌تواند باعث خودویرانی بشریت شود.
"هاوکینگ" فقید معتقد بود که قرار دادن تمام تخم‌ مرغ‌های بشر در یک سبد بسیار خطرناک است و نسل‌های آینده باید زندگی جدیدی در فضا ایجاد کنند.
با این حال، انجام چنین مأموریت‌هایی مستلزم برنامه‌ریزی کارآمد است که دارای چندین عامل تأثیرگذار است.
"جیانگ" می‌گوید:اولین گام ما پیش‌بینی چارچوب‌های زمانی برای اولین پرتاب‌های سرنشین دار از زمین به منظومه شمسی بوده است. این مدل بر اساس روندهای داده‌های تجربی اکتشاف فضا و قدرت محاسباتی در طول شش دهه اول عصر فضا ایجاد شد و تاریخی که اولین پرتاب ممکن را برای مأموریت‌های سرنشین‌دار انسانی پیش‌بینی می‌کند، از قدرت محاسباتی این مدل استفاده کرده است.
ادامه دارد...