مدیریت و برنامه ریزی سلیقه ای و دستوری نیست

امروزه تمام مشکلات و معضلات در عرصه های مختلف از محیط زیست گرفته تا تحرکات نظامی، از رشد و رکود اقتصادی گرفته تا سلیقه گرایی فرهنگی، از پتانسیل های ورزشی گرفته تا رشد
علم و فناوری و ... همه و همه براساس اطلاعات طبقه بندی شده مشخص و جوامع آماری شکل می گیرند.
به عبارتی این علم آمار و اطلاعات است که امروز توانسته به ابعاد گوناگون زندگی بشر از نیازها تا توانایی هایش نظم و انضباط دهد و پیش زمینه علم برنامه ریزی را برای آن مهیا سازد. لذا اگر بانک های اطلاعاتی و جوامع آماری وجود نداشته باشند، شاهد هدر رفت سرمایه ها، اشتباه در هدفگذاری ها و ناکارآمدی در حیطه عمل
خواهیم بود.
متأسفانه در کشور ما هرچیز که با آمار و اطلاعات در ارتباط است، قطعی، رسمی و مستند نیست. آمارها همواره تخمینی است و نمی توان صحت و سقم و یا میزان اثرگذاری آنها را به خوبی مشاهده کرد. این مشکل تاکنون آسیب های فراوانی به اهداف و چشم اندازهای ما داشته و تواتر منابع آماری و عدم یک مرجع رسمی در موارد خاص باعث سردرگمی در تحلیل واقعیات گردیده است.
ضمن اینکه این تواتر و عدم ارائه آمار مستقل از مرجع مربوطه، برای بسیاری از تصمیم گیری های خارجی نیز تبعات منفی به همراه دارد. به عنوان مثال یک سرمایه گذار خارجی قصد ورود به اقتصاد و بخش تولید کشور داشته باشد. باید براساس کدام آمار و ارقام درمورد میزان نرخ بیکاری یا درآمدسرانه و نرخ سودآوری مالی در کشورمان تصمیم گیری کند؟!
در ابعاد داخلی نیز به سبب نبود همین مراجع رسمی آماری که باید گزارشاتشان منبع تصمیم گیری ها باشد، بعضاً حق و حقوق برخی اقشار جامعه تضییع می شود. به عنوان مثال در بحث یارانه ها همچنان هزاران شکایت ثبت شده در سامانه هدفمندی ها وجود دارد که افراد علیرغم نداشتن توانایی مالی در زمره حذف شدگان از لیست یارانه نقدی قرار گرفته اند و در مقابل افراد و خانوارهایی که وضعیت مالی مناسبی دارند در زمره دریافت کنندگان کمک های معیشتی قرار
دارند!
متأسفانه فقدان و نقصان این بانک های اطلاعاتی در زمینه اقتصادی تأثیرات منفی بیشتری دارد. چرا که بحث حمایت مالی و یا برنامه ریزی اقتصادی، به سبب تأثیرات عینی و مستقیم بر زندگی اقشارجامعه و همچنین وضعیت مالی کشور، می تواند با درست نبود اطلاعات به جهت نامناسب هدایت شود و هدف اصلی محقق نگردد.
به نظر نمی رسد با این بوروکراسی عریض و طویلی که ما در کشورمان مواجهیم و با حضور انبوهی از نهادها و سازمان ها، ایجاد بانک های اطلاعاتی مستقل در امورات مختلف کار مشکلی باشد. ممکن است زمان بر باشد اما غیرممکن نیست. حتی اگر به صورت کلی قادر به تشکیل بانک اطلاعاتی نیستیم، باید به صورت موضوعی این جوامع آماری شکل بگیرند تا برنامه ها و تصمیم گیری ها براساس داشته ها و نیازها انجام شود.