راه یابی به پارلمان و راه رفتن در خیابان

اخیراً فعالان اجتماعی در ژاپن با اعتراض به وضعیت معلولان درخواست افزایش حمایت ها از این قشر آسیب پذیر داشته و خواستارایجاد قوانین جدید و اشتغال برای آنها از طریق کارگاه های تولیدی شده اند. این درحالی است که بنابر گفته همین افراد درآمدهای حمایتی دولت از معلولان به حدی است که آنها را در خانه نگه دارد و نیازی به کار نداشته باشند. اما مسئله کسب درآمد توسط خود آنها به منزله ارتقای شخصیت و احساس استقلال درمیان این قشر آسیب پذیر می باشد. چرا که معتقدند آنها نیز باید از احساسات لذت بخش زندگی همچون افراد عادی بهره مند شوند.
این درخواست ها درحالی است که تقریباً دوسال پیش دو معلول حرکتی توانستند به پارلمان ژاپن راه یابند. افرادی که حتی به سبب ناتوانی های حرکتی حتی قادر به فشار دادن دکمه ثبت رای خود نیستند.این مسائل بیانگر این موضوع است که ژاپنی ها نگاهی سازنده به اقشار مختلف معلول دارند و آنها را از جامعه جدا نمی بینند و به دنبال رفع هرچه بیشتر محدودیت ها در مقابل آنها هستند.
البته که ژاپن، ژاپن است و نمی توان قیاسی در این باره کرد. اما می توان حداقل به برخی انتقادات و بی توجهی ها به وضعیت بیماران و معلولان ذهنی و حرکتی اشاره داشت. اگر نمی توانیم معلولی را نماینده مجلس کنیم، حداقل انتظار می رود تا آن نماینده مجلس به فکرمشکلات معلولان باشد. اگر نمی توانیم برای آنها شغل پایدار ایجاد کنیم، حداقل امکانات حضورشان در جامعه و انجام امور ساده را برای آنها فراهم سازیم. متاسفانه هنوز در همین پایتخت مکان های عمومی بعضاً امکاناتی برای عبور و حرکت معلولان ندارند. قانون گذاران و مجریان قانون کمی از فضای سیاسی و اقتصادی فاصله بگیرند و کمی مسائل و دغدغه های اجتماعی شهروندان را مورد توجه قرار دهند.