تقویت هوشمندانه کشور و پرهیز از بن بست آفرینی

همانطور که انتظار می رفت و براساس آنچه ایالات متحده در مورد فشارحداکثری برای تمدید تحریم های تسلیحاتی قطعنامه 2231 علیه ایران تلاش می کرد توانست قطعنامه ای را باهمکاری اروپا در شورای حکام به تصویب برساند.
حال واکنش ما به این مسئله قطعاً نمی تواند درحد توئیت زدن و یا محکوم کردن این اقدام باشد. همچنین موضع گیری ها و واکنش های مسئولان در قوای مختلف نیز نباید بگونه ای متعصبانه صورت گیرد. چرا که در عرصه سیاست هیچ چیز "مطلق" نیست و نمی توان برای آینده
سیاست گذاری های کشور از لفظ "مطلقاً" استفاده کرد. درهمین راستا ابتدا باید از نمایندگان ملت در مجلس بابت موضع گیری صریح نسبت به اقدامات اخیر آمریکا و اروپا قدردانی کرد و پس از آن باید قانون گذاران کشور خواست تا در عمل راهکارهای هدفمند و موثر اتخاذ کنند.
درهمین رابطه رئیس مجلس در نطق پیش ازدستور خود با محکوم کردن اقدامات اخیر بیان داشته است: "ما مخالف دیپلماسی و مذاکره نیستیم اما عقیده داریم مذاکره با آمریکا «مطلقاً مضر و ممنوع است». مذاکره با کشورهای اروپایی باید با حداکثر بی‌اعتمادی انجام شود، مذاکره با آژانس باید با اطمینان از استقلال آن‌ها از قدرت‌های سلطه‌گر صورت گیرد و مذاکره با بقیه کشورها نیز برحسب این شاخص طرح‌ریزی شود که در صحنه‌های حساس چقدر از حقوق و منافع ملت ایران حمایت می‌کنند".
اما به نظر میرسد این الگوی عنوان شده از سوی رئیس مجلس
 نمی تواند برمدار هوشمندی و اثرگذاری کافی باشد. چرا که درسیر روابط
بین الملل باید این نکته را باید مدنظر داشت که محور حرکت کشورها در جامعه جهانی مبتنی بر"منافع ملی" است. لذا استفاده از قید "مطلق" بعضاً منجر به ایجاد بن بست هایی خواهد شد که منافع ملی را به خطر خواهد انداخت.
همانطور که مقامات عالی رتبه حکومت بارها درمورد ضرورت اصلاح رفتار آمریکا برای انجام مذاکره با ایران موضع گیری کرده اند، نشان دهنده این مسئله است که باب گفتگو مطلقاً بسته نیست و این بستگی به اصلاح رفتار طرف مقابل دارد. در برخورد و تعامل باکشورهای اروپایی نیز به جای استفاده از قید داشتن "حداکثر بی اعتمادی" بهتر است "حداکثر هوشمندی" در تبیین خواست و مواضع خود داشته باشیم تا پس از اعمال وتصمیمات مختلف دچار پشیمانی و ضرر نشویم.
همچنین در زمینه ارتباط و مذاکره با آژانس و دیگر نهادهای
بین المللی نیز باید بپذیریم که سهم ابرقدرت ها و نفوذشان درچنین محافلی بسیار بالاست و عملاً بحث تصمیم گیری ها در این نهادها با نفوذ و تاثیر قدرت های جهانی صورت می گیرد. لذا اینکه از قید "استقلال" برای تعامل با نهادهای بین المللی استفاده کنیم، عملاً خود را در بن بستی مفهومی قرار داده ایم. در حیطه ارتباط با سایر کشورهای جهان نیز باید به اصل "منافع مشترک" توجه داشت و براین اساس سطح ارتباطات خود را دنیا تنظیم کنیم. مسلماً تا ما گامی در راستای تعامل با همسایگان و دیگر کشورها برنداریم و سیاست های ما برخلاف منافع ملی آنها باشد، هیچگاه حمایتی از سوی این کشورها در راستای حمایت از منافع ملت ما صورت نخواهند کرد.
رعایت این اصول تنها در بحث سیاست خارجی مطرح نیست. بلکه زیرساخت های این کنش هوشمندانه در گستره سیاست داخلی و عملکرد قوای سه گانه شکل خواهد گرفت. ما برای مواجهه و مقابله با سیاست های غرب علیه کشورمان نیاز به قوانین تحکیم بخش در حوزه اقتصاد و تولید داریم تا سرعت کشور درحوزه خوداتکایی صنعتی،کشاورزی، تولید، نظامی، علمی و... فراهم شود و با کاهش وابستگی ها با قدرت و صلابت بیشتری در مقابل زیاده خواهی های دیگران ایستادگی و از حقوق خود دفاع کنیم.

hamidasgari2020@yahoo.com